Dit is het debuutalbum van het François Lana Trio, het betreft hier een internationaal gezelschap, pianist/componist François Lana is Fransman, bassist Fabien Ianonne is Zwitser en drummer Phelan Burgoyne is Engelsman. Het album werd opgenomen gedurende twee sessies in de Alfalfa studio van bassist Ianonne in Vevey. François Lana ziet als zijn grote inspiratiebronnen zowel qua pianospel als qua compositie enigmatische grootheden als Thelonius Monk, Herbie Nichols, Paul Bley en Andrew Hill, allen met hun specifieke hoekige stijl. Toevalligerwijs behoren die ook tot mijn favoriete klavierleeuwen en daardoor was mijn nieuwsgierigheid gewekt en was ik graag bereid dit album te recenseren. “La Musique est une spiritualité. S’y abandonner rend possible l’expérience d’un profond sentiment de vérité. Elle apaise alors, le temps d’un instant, l’angoisse fondamentale qui nous habite. Notre cathédrale à nous, musiciens, c’est la musique”. Met deze tekst van François opent het cd boekje en wordt de titel van dit album duidelijk.

Het album gaat van start met “Chaos Momentum” een juist gekozen titel want hier is sprake van pure free jazz, maar dit is een vreemde eend in de bijt want de volgende nummers zijn melodisch en zeker ritmisch. Overigens is dit geen negatief oordeel over free jazz, in tegendeel. De kast staat er vol mee, maar zo te horen voelt het François Lana Trio zich beter thuis in de muziek die toch min of meer gelieerd is aan hun grote piano helden. Het tweede nummer “Hillness (tribute to Andrew)” zou gezien de titel een eerbetoon aan pianist Andrew Hill moeten zijn. Maar het herbergt alleszins het typerende klankbeeld van Monk in zich, de Monkiaanse “verspringingen” spreken voor zich, overigens een uitstekende compositie. Lana komt wel heel dicht in de buurt van Monk, misschien met uitzondering van Walter Davis Jr. op zijn album “In walked Thelonius”. “Der Turm” zou geïnspireerd zijn op het oeuvre van pianist Herbie Nichols en “Divertissement” op Paul Bley, allemaal volgens het cd boekje en in het geval van Paul Bley kan ik daar wel mee instemmen, maar het Nummer “Weird Stuff” riekt mijn inziens meer naar Nichols dan “Der Turm”. Belangrijk is dat allemaal niet, wel dat het stuk voor stuk knappe composities zijn.

Het openingsnummer “Chaos Momentum” en titel- en sluitstuk “Cathédrale” zijn groepscomposities, de rest is van de hand van François Lana. Geworteld in de jazztraditie van bebop tot avant-garde en met een snuifje free jazz bewandelt dit trio allerminst de geëigende paden die al te vaak voorbij komen, neen hier waait een frisse wind uit Vevey waarschijnlijk aangewakkerd vanuit Lac Léman. Er zijn niet alleen invloeden uit de wereld van de jazz te horen maar de Jamaicaanse Dub komt ook bovendrijven in de ritmesectie en ook wordt er hier en daar doeltreffend gebruik gemaakt van synthesizer overdubs. Een zeer geslaagd album dat al vele keren werd beluisterd bij mij thuis en dat ik elke jazzliefhebber van harte kan recommanderen.

Jan van Leersum.